Individuele therapie

Een typische individuele behandeling met psychotherapie bij mij verloopt als volgt:
U heeft een eerste gesprek waarin we tot een formulering van uw klachten proberen te komen. Vervolgens zien we elkaar elke 14 dagen, bij voorkeur op een vast tijdstip, meestal 45 minuten per keer, soms 20 minuten. In de eerst volgende (1-5) gesprekken proberen we te begrijpen waar de klachten vandaan komen (waar komt u vandaan, wie bent u) en welk behandeldoel u hebt (waar wilt u naartoe). Ook proberen we uit te zoeken hoe uw problemen binnen de psychiatrie of de psychotherapie worden genoemd. Wanneer dat nodig is geef ik uitleg over verschillende aspecten van de diagnose (psycho-educatie) en adviseer ik over teksten die u daarover kunt lezen. 
Het komt regelmatig voor dat u dit allemaal al weet als u bij mij komt. Dan kunnen we direct beginnen met oplossingen te bedenken. Soms duurt het toch wat langer voordat we dit weten. Maar na een aantal keer moet er toch altijd een duidelijk behandelplan zijn. Meestal is het belangrijkste doel van uw therapie om grip te krijgen op de klachten. Door de klachten kunnen ook andere problemen zijn ontstaan zoals werk- of relatieproblemen of het ontbreken van vaardigheden om sommige delen van het leven aan te kunnen. Soms is het een doel om een professional te vinden die u steunt bij het omgaan met langdurige problemen. 
Wanneer we weten wat uw doelen zijn gaan we zoeken naar mogelijkheden om u daarbij te helpen. Dat kan bij mij zijn maar ook bij iemand anders. Veel mensen blijven enige tijd bij mij voor psychotherapie en/of medicamenteuze therapie of ondersteunende begeleiding.

Medicamenteuze therapie

Over medicatie zijn veel onzinverhalen in omloop.
In de loop der jaren heb ik over de verschillende vormen van medicatie veel kennis opgedaan. Ik schets de voor en de nadelen en we onderzoeken of medicatie geïndiceerd is bij u. Meestal ontstaat er een discussie die ertoe leidt dat het voor u makkelijker wordt de keuze te maken voor al dan niet gebruiken. Als u besluit medicatie te proberen komt het er op neer dat u kiest voor het risico op bijwerkingen boven het risico van geen behandeling. Medicatie kiezen is dus vaak kiezen tussen twee kwaden, daarop is de psychiatrie geen uitzondering.
Een eerste uitgangspunt daarbij is dat u altijd zelf besluit of u medicatie wilt gebruiken. Ik heb slechts een voorlichtende en adviserende rol. Gedwongen medicatie komt in een privé praktijk niet voor.
Een tweede uitgangspunt is dat elke medicamenteuze behandeling een proefbehandeling is. Als medicatie niet werkt moet die weer worden gestopt en volgt opnieuw de cyclus van wel of niet gebruiken en het maken van een keuze.

Aan medicamenteuze behandeling gaat altijd uitgebreide voorlichting vooraf. Vaak vindt medicatiegebruik plaats naast een psychotherapeutische behandeling. Als u besluit medicatie te gebruiken dan zullen we daar tijdens de gesprekken tijd voor inruimen. Wanneer de behandeling eenmaal loopt kunnen we meestal volstaan met een korte bespreking of aparte consulten van 20 minuten. Tijdens deze gesprekken bespreken we uw reacties op de medicatie om van daaruit de volgende stap te bepalen.
Als u start met een nieuw medicijn kunt u tijdens het telefonische spreekuur (op werkdagen 17-18 uur) contact met mij opnemen om reacties op de medicatie te bespreken. Dat geldt ook voor het staken van de medicatie. Er zijn immers twee momenten om uw reactie op een pil te beoordelen: tijdens het starten en tijdens het staken van de medicatie.

Ondersteunende therapie

Sommige mensen hebben al heel wat ervaring met psychische problemen. Desondanks lukt het niet om zonder hulp de moeilijkheden van het leven aan te kunnen. Daarvoor bestaat de mogelijkheid van ondersteunende therapie. Het doel van ondersteunende therapie is streven naar zelfstandigheid door middel van het opbouwen van een steunnetwerk. Daarin vervul ik meestal ook een rol, maar ik streef ernaar mijzelf overbodig te maken. 
Ik geef ondersteunende therapie aan mensen met ernstige persoonlijkheidsproblematiek waarbij complicaties optreden zoals suicidaliteit, weerkerende conflicten met belangrijke naasten, zelfverwaarlozing en eenzaamheid.
Daarnaast begeleid ik mensen in een rustige fase van psychiatrische ziekten zoals schizofrenie, manisch- depressiviteit en recidiverende depressies. Het gaat daarbij om het onderkennen van vroeg-signalen, medicamenteus of adviserend ingrijpen en eventueel het organiseren van intensievere behandeling.

Psycho-educatie

Ondanks het feit dat de diagnose soms duidelijk is, valt het niet mee om de kennis die er over de diagnose bestaat op uzelf of een dierbare toe te passen. Ik heb veel ervaring bij het helpen de vertaalslag naar uw eigen situatie te maken.
Bij ernstige diagnoses is het vaak raadzaam om met een aantal familieleden een voorlichtingsgesprek te doen. Dit is een vorm van gezinstherapie. Soms wil de patiënt daarbij niet aanwezig zijn. Door beter inzicht in de symptomen en de aard van de problemen kan de patiënt/ het familielid vaak beter worden opgevangen.

Groepstherapie

Groepstherapie werkt, voor mensen die daarvoor geschikt zijn, meestal als een krachtiger middel dan individuele therapie. De kracht van groepstherapie is meestal ook de reden waarom mensen wat huiverig zijn om eraan deel te nemen. Want als 7 mensen, die u respecteert, het niet met u eens zijn (in uw beleving) is dat veel moeilijker te verdragen dan wanneer alleen een psychiater het niet met u eens is. Maar andersom is het steunender en motiverender wanneer 7 mensen met u meeleven dan slechts één, ook al is het dan een psychiater. 
Heel belangrijk in een groep is dat het veilig is. Nieuwe deelnemers moeten zich eerst veilig gaan voelen in de groep. Dat gebeurt door iets over uzelf te vertellen. Belangrijk is dat de privacy van de deelnemers kan worden gewaarborgd door de andere deelnemers. Bereidheid en in staat zijn om daarvoor zorg te dragen, is een voorwaarden om aan de groep te kunnen deelnemen. Respect voor de andere deelnemers is de andere voorwaarde. 

Relatietherapie

Relatietherapie is een effectieve vorm van therapie voor beide partners als de gesprekken niet worden belemmerd door blijvende conflicten en miscommunicatie. 
In een relatie komt het eigen gedrag en dat van de ander vaak het meest scherp in beeld. Dit wordt waarschijnlijk veroorzaakt door de veiligheid en de mooie verwachtingen die de relatie in het begin biedt. Men laat meer van zichzelf zien in een relatie met een partner. 
Relatietherapie biedt de mogelijkheid om te onderzoeken waar het eigen gedrag vandaan komt. Zowel in de manier waarop het nu optreedt als hoe het is ontstaan in het verleden. Ook wordt in relatietherapie vaak zichtbaar hoe beide partners de kwetsbare kanten van elkaar versterken tijdens problemen. Een relatie biedt een onontkoombare reeks van oefenmomenten om uw eigen emoties te leren hanteren en uw gedrag te leren veranderen. 
Relatietherapie leidt niet altijd tot een herstel van de relatie. Maar zeker wanneer er kinderen zijn zal het nodig zijn om een vorm te vinden om verder te gaan met elkaar. 
Een ander voordeel van relatietherapie is dat een relatieprobleem met een vaste partner een uniek moment is om iets over uzelf te leren. Misschien doet zo’n kans zich niet snel weer voor. Wanneer het u lukt te begrijpen wat er met u gebeurt in een relatie staat u sterker. Of dat nu met uw huidige partner is of met een toekomstige. Doordat relatietherapie nogal eens gepaard gaat met twijfel aan de toekomst van de relatie is het vaak zwaarder dan individuele therapie. Daar staat tegenover dat als de therapie goed loopt, het meestal meer oplevert.

Gezinstherapie

Ik zie geregeld gezinnen. Dat is bijna altijd vanwege wat ernstiger psychiatrische ziekten of problemen van een familielid. U moet daarbij denken aan schizofrenie, manisch-depressiviteit, borderline problematiek, verslavingen, of symptomen als suïcidaliteit of zelfverwaarlozing. Soms komen er ook goede vrienden of andere behandelaars mee.
Het doel is om de neuzen dezelfde kant op te krijgen. Daarmee is de patiënt het beste geholpen. Bovendien helpt het initimi, die worden geraakt door de problematiek, te ontlasten. Daarvoor is het nodig dat iedereen een overeenkomstig beeld heeft van de problematiek en dat iedereen eenzelfde richting van aanpak en advisering aan de patiënt voorstaat. Een gezinsgesprek onder leiding van een deskundige kan daarbij veel uitmaken.